سرود ه ای ازآقای احمدخاکسار:

درتعطیلات نوروز 1398 باتفاق دوستانی که از تهران آمده بودند، از فرهنگسرای ادیب برومندگز دیداری داشتیم.درآنجا با برخوردصمیمانه وفعالیت های فرهنگی آقای فروتن  وخانم بهشتی روبرو شدیم ،این سروده رابه پاس فعالیت های این دوعزیزسرودم.باشدکه مقبول نظرافتد. حقیر احمدخاکسار(جنت گزی)

اون سربلند وصاحب همت فروتنو
دارای عزم راسخ و صولت فروتنو
خو همت بلند و دل گرم ُ پشت کار
بژسات موزه ای بسلامت فروتنو
هرتیکه ایژ گوبارته و گرداژ روموزه که
خو صبر و استقامت وهمت فروتنو
هرمیخی از گذشته گو دارو سند براژ
او از برای گز همه نعمت فروتنو
عکسای بی نظیر و قدیمیژ گو بارته او
 هرکوم برای گز، او، به حکمت فروتنو
ازکوندوله بیگی تا چورخچوری و قپون
جمعاژ بکرته او سرفرصت فروتنو
فرهنگی از قدیم گزاژ موزه کرته او
 خو اون همه مرارت و زحمت فروتنو
هرگوشه موزه خاطره ای از قدیم دارو
 دارتژ بو اون گو صبر و شهامت فروتنو
جنت جی خو دعای خیرگو بژواته او براژ
                 یعنی گو بو به عزّ و سلامت فروتنو                      

   **********
از خانوم بهشتی جی یادیم گوکه یاده
از وسکی این عزیز صبور وفروتن او
خو صبر و حوصله همه را رهنماژون او
فرهنگ سرای گزده شکور وفروتن او
مثلی فرشته های نجات بهشتی او
ازهرغرور وکبر به دور وفروتن او
گوم از خودای خوم ده دلاژ شادمان ببو
چون دائمابه کارده حضور وفروتن او