سروده ای ازآقای غلامرضا حمصی :

کاش:

کاش می شد مثل دریا می شدیم

لااقل همرنگ گل ها می شدیم

کاش می شد ازدورنگی ها به دور

صاف وبی غش رنگ مینا می شدیم

کاش می شد سینه تب دار ما

آتش سوزان بودا می شدیم 

کاش می شد این کویرستان دل

باغ وبستان یا که صحرا می شدیم

کاش می شد بوته ی بشکسته ام

ریشه ایی محکم شکوفا می شدیم

کاش می شد سنگ بی خارای ما

شب چراغ راه فردا می شدیم

یا مثل جان آن پروانه ای

دور شمعی دل به سودا می شدیم

کاش می شد این تن خاکی ما

در سما یا غرق نجوا می شدیم

کاش می شد همدم واسرار دل

اعتکاف با پیر دانا می شدیم

کاش می شداین دل ویران، غریب

با نسیم عشق احیا می شدیم

این قلم بگذارتا وقت دگر

لحظه ای با یار تنها می شدیم

غلامرضا حمصی (غریب)